Pobol y Pandemic

Dwi di brynu ail gartref. Tŷ bach yn llythrennol ar gyrion y pentref. Meddwl fod o'n hamser i mi ddod 'nôl at fy nghreiddiau. Dipyn o ffws a ffwdan tu allan i siop arwerthwr tai. Do ni ddim yn gallu mynd a'm bladur trwy'r drws. Eisiau dewis y pentref delfrydol i ymgartrefu ynddo. Rhywle roedd 'na ddigon o bobol gul. Chi'n gwybod y fath o bobol, sydd ddim angen pandemic i hunan ynysu. Dwi di weld chi'r rhyfelwyr allweddell. Ceisio bod yn sarhaus am y Sais wrth anwybyddu'r gelyn oddi fewn sydd gydag agenda mwy pell cyrhaeddog "cos we don't want it rammed down our throat see".  Pa ddiwrnod gwell na Dydd Gwener y Groglith i symud i mewn. Mae gen i tan dri pan fydd yr hogia a gennod lleol yn dod amdana i groeshoelio fi ar scwar y pentref gan fwydo fi a spong a finegr ag minnau yn mwmblan yn fy mhoen "I'm sori I don't speak Welsh". Ond mi fyddant yn chwerthin ochor arall i’w hwynebau dydd llun pan fyddai yn atgyfodi gyda chaniau o'r Spar yn amgylchynu. Fy arddyrnau a fy fferau yn brifo fel y diawl.  Mrs Ifans yn sbïo trwy'r ffenest i weld os oeddwn yn iawn oherwydd bod 'na wastad un busneslyd sydd yn teimlo tosturi dros yr ymwelydd.  Dyna ydych eich man gwan. Mae rhaid i chi fod yn unedig yn erbyn y gelyn honedig.