Cymdogion/Neighbours

Dwi newydd gael dadl gyda fy nghymydog! Mi roedd yn ddadl a aeth yn weddol emosiynol. Yn ddadl rydym yn cael weddol aml ynglŷn ar Iaith. Er fy mod yn ddiffygiol yn ei ddefnydd mi wnâi wastad ei amddiffyn. Dwi ddim eisiau cael fy adnabod fel Dic Siôn Dafydd neu Sioni Bob ochor! Mae o yn flin oherwydd yn ei dyb o mae rhaid i chi siarad Cymraeg os i chi eisiau gweithio yn y Cynulliad. Fel dwi'n deall mae rhaid i chi siarad Cymraeg i weithio yn Amgueddfa Sain Ffagan hefyd. Roedd o'n yn hoff iawn o ddefnyddio'r gair minority neu leiafrif. "But we are the majority and you are the minority, why should you from up there come down here and take all the good jobs, jobs that preclude non-Welsh Speakers?"

Er fy mod yn ddiffygiol yn ei ddefnydd mi wnâi wastad amddiffyn yr Iaith Gymraeg. Weithiau dwi'n ffeindio fo yn anodd amddiffyn y diwylliant Cymraeg gyda'i bwyslais ar Eisteddfodau, Cystadlu a Chapeli a Chwaraeon. Dwi ddim yn hoffi'r dywediad 'iaith y nefoedd'. Mae 'na rywbeth elitaidd am y dywediad yma. Well gyda fi 'Iaith Sanctaidd'. Mi aeth y ddadl mor gynnes mi ddechreuais i gymharu'r Cymry Cymraeg a Chymru cyn y chwyldroad diwydiannol fel Palestina a'r mewnfudwyr uniaith Saesneg fel yr Iddewon. Doedd o ddim am dderbyn hyn o gwbl a synnais fy hun am wneud y gymhariaeth. Efallai dwi wedi bod yn gwario gormod o amser ar y weplyfr. Dim os am hynny!. Dwi'n teimlo yn bersonol fod o'n bwysig i ddefnyddio'r Gymraeg i drafod pynciau dwys difrifol. Dwi'n ffeindio yn anodd fod yn arwynebol yn Gymraeg. Mae o gymaint yn haws yn Saesneg! Dwi wedi osgoi cymunedau Cymraeg Caerdydd ers talwm, dwi ddim eisiau mynd i yfed yn Y Mochyn Du, neu'r Dwc of Clarence neu ganu mewn côr. Dwi ddim eisiau dysgu gwneud cacennau, na gweu, na newyd clytiau yn y Gymraeg. Dwi eisiau trafod anarchaidd a Punk. Mae'r Iaith Sanctaidd yn Wleidyddol. Mae popeth i mi yn wleidyddol. Dwi'n parchu fy nghymydog yn fawr a'i barn ar bob pwnc dan haul. Mae o i bob cyfryw yn hunan dysgedig. Dwi'n aros fy amser cyn gallai fod o ddefnydd i'r ymgyrch ieithyddol! Dyw mynd i gyfarfodydd yn Nhafarn y Kernyw neu unrhyw gyfarfod neu unrhyw dafarn ddim yn mynd i ysgogi fi. Mae rhaid i'r diwylliant newyd oherwydd yn debyg i fy nghymydog mae tensiwn mawr yn cael i greu yn fy nghorff ag fy enaid. Dwi'n meddwl fod o wedi synnu at fy safbwynt ac at fy nadl. Yn y gorffennol dwi wedi galw'r Iaith Saesneg yn Iaith 'Bestial'. Mi wnaeth hwnna syfrdanu fo! Dwi'n teimlo wedi caethiwo gan y ddwy iaith ac yn gallu deall safbwynt Buddaidd o ddistawrwydd.

I've just had an argument with my neighbour, an argument that became quite emotional. An argument that we tend to have on a regular basis regarding the Welsh Language. Even though I am deficient in its use I will always come to its defence. He is angry and resentful because in his opinion you have to speak Welsh to secure a top job at the National Assembly of Wales. I told him that you can get a job there as a security guard without the language but he didn't appreciate my smart-arse comment. I told him that you had to speak Welsh if you wanted to work at the Welsh Folk Museum in St Fagan as well. He likes to use the words majority and minority! "Why do the majority have to bend to the will of you the minority"?   My reply because he wanted to play the emotional game was " we wouldn't be the minority if it wasn't for your ancestors and the Industrial Revolution". He gave me a withering look.
I do have difficulty defending the Welsh Language Culture for example the Eisteddfod, the Media and the Chapels because there seems to be an emphasis on market forces. I don't like the term they use 'the language of heaven' because I see that as elitist and arrogant but I do refer to it as the holy language. I could see him beginning to shake when I compared the indigenous Welsh with Palestine and the Immigrants of the Industrial Revolution as the Israeli settlers. He wanted to conduct a logical argument about the language but we both retreated to our default settings. I have consciously avoided the Welsh Speaking communities of Cardiff for a while now. I don't want to go drinking in the Black Pig or the Duke of Clarence, I don't want to sing in a choir, I don't want to learn how to ice cakes, knit or change nappies with Menter Caerdydd. I want to talk about anarchism and punk rock. The irony is that we have something in common. I was force fed English in a Welsh Speaking area of North Wales and he was force fed Welsh in a 1950's Cardiff school. When I referred to English as a 'Bestial' language he picked up his cap and left. Even though we are poles apart in our attitudes to the Welsh Language, we are both Welsh, we both live in the same street and we both live in the reluctant Capital of Wales. I admire him and to all intents and purposes he is self educated having been forced to leave school at 14. In our own distinct ways we have both been denied access to the 'Holy Language'.  I feel incarcerated by 'language' and would prefer the Buddhist mantra of global silence.